Liederen: "Onze Vader & Tropaar."
Vijf vrijdagochtenden achter elkaar.
Vijf vrijdagochtenden achter elkaar, zo tussen half 10 en kwart voor 10, stapte ik het atelier van
Zr. Delian binnen om aan de slag te gaan met het schilderen van mijn eerste icoon. Met de gedachte 'Was het morgen maar weer vrijdag' ging ik vier vrijdagavonden weer naar huis. Dat zegt eigenlijk al genoeg over mijn ervaring met het icoonschilderen.
Het was een geweldige ervaring. Niet alleen omdat Zr. Delian, Toos en Ria zo vriendelijk waren om je op weg te helpen. Ook niet omdat Zr. Veerle steeds voor iets lekkers bij de lunch zorgde. Het was bijzonder omdat we met een groep van zeven vreemde mensen met elkaar hetzelfde deelden, weg van de dagelijkse routine.
Onder de serene klanken van Byzantijnse muziek, alleen met je eigen gedachten, waren we allemaal bezig met het tot teven brengen van een beeld. Voor de een was het Maria, de ander koos voor Joris en de draak en ik had Jozef gekozen. Thuis, in een huis waar vier mannen wonen, is er ook een plaatsje voor twee extra mannen: Jozef en Jezus.
Het bladgoud lag op onze werkplek te wachten om te kunnen schitteren op je plank. Je voelde je als een monnik in de middeleeuwen. Een soort tovenaar die met penseel, pigment, eigeel, azijn en water uitvoerde wat je hart had bedacht. Voordat je het wist, was het alweer vijf uur! En het enige dat ik dan dacht: ‘Was het morgen maar weer vrijdag, dan kon ik heerlijk verder!‘
Een ontroerende ervaring die ik niet graag had willen missen en die ik iedereen van harte gun.
Karien Janssen.
